Zygmunt Vogelsinger

Zygmunt Vogelsinger
Data urodzenia:	4-05-1917
Miejsce urodzenia:	Pińczów
Data śmierci:	22-02-1978
Miejsce śmierci:	Jastrowie
Zawód:	urzędnik

Zygmunt Vogelsinger - ur. 4 maja 1917 w Pińczowie (świętokrzyskie), zm. 22 lutego 1978 w Jastrowiu (wielkopolskie). Urzędnik, żołnierz Wojska Polskiego podczas kampanii wrześniowej 1939.

Życiorys

Był synem Stefana (1877-1947) i Marii z Bełtowskich (1886-1940). Miał czterech braci: Adama (1909-1965), Juliusza (1913-2002), Stanisława (1915-1977) i Tadeusza (1925-1978) oraz trzy siostry: Janinę (1910-1986), Stefanię (1919-1991) i Idę (1921-1985).

Został ochrzczony 31 maja 1917 roku w kościele św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Pińczowie (akt 103/1917, rodzice chrzestni: Józef Karasek i Amalia Bełtowska). W 1924 roku rozpoczął edukację w szkole powszechnej, a następnie w VIII Państwowym Gimnazjum im. Króla Kazimierza Wielkiego we Lwowie. Szkołę tę ukończył w 1935 roku, jednak nie złożył egzaminu dojrzałości. Od 3 października 1935 do 5 października 1937 odbywał zasadniczą służbę wojskową we Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej w Pińsku, którą zakończył w stopniu starszego marynarza. Od 1938 roku do wybuchu II Wojny Światowej pracował jako urzędnik w Miejskiej Straży Pożarnej we Lwowie. W czasie kampanii wrześniowej 1939 został zmobilizowany do oddziałów Flotylli Rzecznej, walcząc z oddziałami Armii Czerwonej w rejonie Pińska (obecnie Białoruś). Po zajęciu Pińska przez Armię Czerwoną 20 września 1939 roku i decyzji gen. Kleeberga o zatopieniu wszystkich jednostek pływających Flotylli, odszedł z czynnej służby w stopniu bosmana i rozpoczął pracę w Stanisławowie (obecnie Ukraina). Następnie w latach 1941-1943 zatrudniony był jako sekretarz w Gminie Zbiorowej w Steniatynie (powiat Sokal). W latach 1943-1944 pracował w Głównej Bazie Tekstylnej we Lwowie. 6 lutego 1944 roku, w kościele Matki Bożej Pocieszenia w Sokalu, zawarł związek małżeński z Janiną Wojnarowicz, z którą miał troje dzieci: Janusza, Wojciecha i Jolantę. Na skutek represji ze strony okupanta oraz mordów na Polakach, dokonywanych przez ukraińskich nacjonalistów, w 1944 roku zmuszony został do ucieczki ze Lwowa i ukrywania się na wsi w powiecie łańcuckim (podkarpackie). Po zakończeniu wojny, od 1 maja 1945 do 31 marca 1946 roku pracował w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym (oddział w Złotowie) na stanowisku referenta pracy. Następnie 1 kwietnia 1945 podjął zatrudnienie w Zarządzie Państwowych Nieruchomości Ziemskich w Szczecinie (zespół Wróblewo, powiat Choszczno), gdzie pracował jako księgowy do dnia 31 listopada 1945 roku, kiedy to zwolnił się z powodu choroby żony. 8 lutego 1946 roku uzyskał świadectwo dojrzałości w Państwowym Liceum im. Bolesława Limanowskiego w Wałbrzychu, zdając eksternistycznie egzamin maturalny. 1 marca 1947 roku powrócił do pracy w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym w Złotowie jako kierownik referatu ogólnego. Od 1 lipca 1947 roku awansował na stanowisko naczelnika. Został zwolniony 31 sierpnia 1950 roku z powodu likwidacji oddziału P.U.R. w Złotowie. W latach 50-tych XX wieku był piłkarzem klubu sportowego LZS Start, a także pracował w Powiatowych Zakładach Mleczarskich w Złotowie jako kierownik handlowy (1951-1952), we Wspólnocie Pracy w Jastrowiu na stanowisku kierownika sklepu (1953-1954), w Gminnej Spółdzielni w Jastrowiu jako wiceprezes ds. handlowych (1954-1955) oraz w Przedsiębiorstwie Produkcji Leśnej "LAS" w Jastrowiu jako księgowy (1955-1958). W 1958 roku został instruktorem Polskiego Związku Piłki Nożnej oraz trenerem nowo utworzonego klubu piłkarskiego Polonia Jastrowie. W latach 1959-1960 był zatrudniony w MSZZ Jastrowie jako zaopatrzeniowiec, następnie przez trzy lata (1961-1963) w Urzędzie Wodno-Melioracyjnym w Jastrowiu jako księgowy, w latach 1963-1964 w MSZZ Jastrowie na stanowisku kierownika ekipy remontowej, a od 1964 roku w jako starszy inspektor w Pomorskich Zakładach Przemysłu Wełnianego w Okonku. Po śmierci żony w 1972 roku, tworzył przez krótki czas nieformalny związek z Marią Rambolińską, z którą miał córkę Annę.

Zmarł tragicznie 22 lutego 1978 roku w Jastrowiu w wieku niespełna 61 lat, na skutek wypadku (upadek ze schodów). Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Jastrowiu (sektor XIII, grób 2838), gdzie spoczywa ze swoją żoną Janiną.

Odznaczenia

• 9 maja 1946 roku, dekretem Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 26 października 1945 roku, odznaczony "Medalem Zwycięstwa i Wolności" w uznaniu zasług położonych w wojnie z Niemcami.
• 25 lutego 1947 roku, rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z dnia 22 lipca 1945 roku, odznaczony "Odznaką Grunwaldzką" za walkę z najeźdźcą niemieckim o Polskę, Wolność i Lud (nr 180991).

Zdjęcia

• 

  Akt chrztu Zygmunta (103/1917)
• 

  Zdjęcie ślubne z Janiną
• 

  Zygmunt jako piłkarz "LZS Start"
• 

  Grób Zygmunta i Janiny