Zygmunt Vogelsinger
| Zygmunt Vogelsinger | |
|---|---|
| |
| Data urodzenia: | 4-05-1917 |
| Miejsce urodzenia: | Pińczów |
| Data śmierci: | 22-02-1978 |
| Miejsce śmierci: | Jastrowie |
| Zawód: | urzędnik |
Zygmunt Vogelsinger - ur. 4 maja 1917 w Pińczowie (świętokrzyskie), zm. 22 lutego 1978 w Jastrowiu (wielkopolskie). Urzędnik, żołnierz Wojska Polskiego w czasie II Wojny Światowej.
Życiorys
Był synem Stefana (1877-1947) i Marii z Bełtowskich (1886-1940). Miał czterech braci: Adama (1909-1965), Juliusza (1913-2002), Stanisława (1915-1977) i Tadeusza (1925-1978) oraz trzy siostry: Janinę (1910-1986), Stefanię (1919-1991) i Idę (1921-1985).
Został ochrzczony 31 maja 1917 roku w kościele św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Pińczowie (akt 103/1917, rodzice chrzestni: Józef Karasek i Amalia Bełtowska). W 1925 roku rozpoczął edukację w szkole powszechnej, a następnie w XI Państwowym Gimnazjum im. Jana i Andrzeja we Lwowie. Szkołę tę ukończył zdanym egzaminem maturalnym w 1936 roku. Po zakończeniu edukacji, w latach 1936-1938 służył w Marynarce Wojennej. Od 1938 roku do wybuchu II Wojny Światowej pracował jako urzędnik w Miejskiej Straży Pożarnej we Lwowie. W czasie wojny, w latach 1939-1941, służył w jednostkach Marynarki Wojennej. Służbę zakończył w stopniu bosmana. W latach 1941-1943 zatrudniony był jako sekretarz w Gminie Zbiorowej w Steniatynie (powiat Sokal), a następnie w latach 1943-1944 pracował w Głównej Bazie Tekstylnej we Lwowie. 6 lutego 1944 roku, w kościele Matki Bożej Pocieszenia w Sokalu, zawarł związek małżeński z Janiną Wojnarowicz, z którą miał troje dzieci: Janusza, Wojciecha i Jolantę. Na skutek represji ze strony okupanta, w 1944 roku zmuszony został do ucieczki ze Lwowa i ukrywania się na wsi w powiecie łańcuckim (podkarpackie). Po zakończeniu wojny, od 1 maja 1945 do 31 marca 1946 roku pracował w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym (oddział w Złotowie) na stanowisku referenta pracy. Następnie 1 kwietnia 1945 podjął zatrudnienie w Zarządzie Państwowych Nieruchomości Ziemskich w Szczecinie (zespół Wróblewo, powiat Choszczno), gdzie pracował jako księgowy do dnia 31 listopada 1945 roku, kiedy to zwolnił się z powodu choroby żony. 1 marca 1947 roku powrócił do pracy w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym w Złotowie jako kierownik referatu ogólnego. Od 1 lipca 1947 roku awansował na stanowisko naczelnika. Został zwolniony 31 sierpnia 1950 roku z powodu likwidacji oddziału P.U.R w Złotowie. W latach 50-tych XX wieku był piłkarzem Klubu Sportowego Polonia Jastrowie. W 1962 roku został instruktorem Polskiego Związku Piłki Nożnej oraz trenerem Polonii. Po śmierci żony w 1972 roku, tworzył przez pewien czas nieformalny związek z Marią Rambolińską, z którą miał córkę Annę.
Zmarł tragicznie 22 lutego 1978 roku w Jastrowiu na skutek wypadku (upadek ze schodów). Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Jastrowiu (sektor XIII, grób 2838), gdzie spoczywa ze swoją żoną Janiną.
Odznaczenia
- 9 maja 1946 roku, dekretem Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 26 października 1945 roku, odznaczony "Medalem Zwycięstwa i Wolności" w uznaniu zasług położonych w wojnie z Niemcami.
- 25 lutego 1947 roku, rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z dnia 22 lipca 1945 roku, odznaczony "Odznaką Grunwaldzką" (nr 180991) za walkę z najeźdźcą niemieckim o Polskę, Wolność i Lud.
Zdjęcia
-
Akt chrztu Zygmunta (103/1917) -
Zdjęcie ślubne Zygmunta i Janiny -
Zygmunt jako piłkarz -
Zygmunt jako trener
